گل یاس

هر جا که دود و آهن و آتش به پا شد

کاخ عدو یا ناکس از خون نباشد

آن جا که چشم کودکی باران ببارد

در دشت جان ها فاسقی ظلمی بکارد

هر جا که زن چون ملعبه فریاد سر داد

ناموس و غیرت را چو کاهی پوچ پر داد

مرزی برای مرد و زن قائل نباشد

بین شرافت با دنی حائل نباشد

خانه حریم و حرمت و هستی ندارد

انسان به جز بدبختی و مستی ندارد

آنجا که علم و فن شده محبوس درد ام

روح بنی آدم پلید است و سیه فام

آن جا که مهر و عاطفه رویای فانی است

ناقوس آزادی سفیر بی امانی است

دستان آمریکا پلیدی را بکارد

بر آب و خاک این ز مین ظلمت ببارد

دستان شیطان را به جد از پشت بسته

دنیا ز نیرنگ عدو نالان و خسته

گویا نمیداند که خاکی آریایی است

چون ببر در خاور میان آسیایی است

ایران زمین خاک عدالت پرور ماست

در سایه ی فرمایشات سرور ماست

با نام مهدی راه او زیبنده تر شد

فریاد او با نام حق کوبنده تر شد

ایران زمین میراث خون است و شهادت

سرچشمه ی ایثار رو عشق است و شهامت

با رهبر فرزانه ای پیمان پیمان ببندیم

ما مرد عدل و داد و ایثار و نبردیم

با خط قرمز ها مسیر حق عیان است

فرمایشات رهبرم حق لیان است